നാഭിയുടെ വേരിടങ്ങളില്
നീരുറവ ഊറുന്നുണ്ട്.
അശുദ്ധിയുടെ ചോരമണം
പടര്ന്ന രാവുകളില്ല.
കന്ദര്പ്പ ജ്വരം പിടിച്ചവന്റെ
ഭ്രാന്തന് ചുംബനങ്ങളില്ല.
ചുരുണ്ട പുതപ്പിനുള്ളിലായ്
താളമറ്റ വികല ശബ്ദങ്ങള്.
ചുഴി തീര്ത്ത അടിമണ്ണില്
വരള്ച്ച ആഴ്ന്നെങ്കില്,
ജീവന്റെ മഞ്ഞുമഴയീയുറവ
നനയ്ക്കാതിരുന്നെങ്കില്.
നുരഞ്ഞുപൊന്തിയ ആശകള്
വീണു മരിക്കുന്ന നീരുറവകള്.
വായിലെറിഞ്ഞ മണ്ണിനാല്,
മലിനമാക്കപ്പെട്ട നനവുകള്.
ഉറവില് തന്നെയുറവകള്
വേരറുക്കപ്പെടുന്നു.
സിരകളിലെന്നോ ഇടിച്ചിറങ്ങിയ
ജ്വര ചൂട് വിളമ്പുന്നവള്,
പോറലേറ്റ ചില്ലുപാത്രത്തിന്
ഉടയാത്ത തലങ്ങളില്.
നല്ല കവിത
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ.....
അനാട്ടമിക് കവിതകള്
ReplyDeleteWhat a fate to women...
ReplyDeleteകവിത ഇഷ്ടമായി. എന്താണീ കന്ദര്പ്പ ജ്വരം
ReplyDeleteകവിത ഇഷ്ടമായി
ReplyDelete