ഉണരുക, ഇനിയെങ്കിലും
ആയിരം കാതങ്ങള്‍ക്കകലേ
നിന്നാകിലും ഉത്തരമാകുക,
ആ നിലവിളികള്‍ക്ക്.
നിന്‍ ചെവികളില്‍ മുഴങ്ങിടും
രോദനങ്ങള്‍ ഇനി ഏറെ
പ്രതിധ്വനിക്കില്ല.
മരവിച്ച നിന്‍ ഇന്ദ്രിയങ്ങളിനി
യെങ്കിലും ഉണരട്ടെ,
നിദ്ര വിട്ടുണരുന്ന സിംഹമായ്‌.
ഇനിയെങ്കിലും യുവത്വമേ,
ജീവസറ്റ ഈ മണ്ണിലെ
മനുഷ്യ കോമരങ്ങള്‍ക്ക് ശബ്ദമാകൂ.
ഉയരട്ടെ നിന്‍ ധ്വനികള്‍,
കേട്ടടങ്ങട്ടെ ശവദാഹികള്‍.
നിന്‍ ശുഭ ചിന്തകള്‍ നയിക്കുന്ന
ലോകമാകട്ടെ ഇനി ജീവന്‍റെ വെളിച്ചം.
